KökTörüklerde Yug Töreni

Her hakkı saklıdır.

Biçurin de yukarıdaki çevirime beŋzer bir çeviri yapmıştır:

“Ölü beden öŋce bir süre yuğ çadırında bekletilir. Öleniŋ çocukları ve akrabalarından kadın, erkek herkes, ölüye at kurban ėderler. Daha soŋra akrabalar çadırıŋ etrafında at üstünde yėdi kez dönüp çadırıŋ kapısına gelerek bıçakla yüzlerini kesip ağlarlar; bunu da yėdi kez tekrar ėderler. Uğurlu bir gün seçip ölüyü eskiden bindiği ata bindirip gündelik kullandığı eşyalarla beraber yakarlar; küllerini toplayıp uygun bir zamanda gömerler. Baharda ve yaz aylarında ölenlerde, çiçekleriŋ sararması; güzün ve kışın ölenlerde ise çiçekleriŋ yeşermesi beklenir; soŋra da toprak kazılarak öleniŋ külleri gömülür. Külleriŋ gömüleceği gün akrabalar kurban kesip ata binerler, yüzlerini keserler, ölüm günü yapılan töreniŋ aynısını tekrar ėderler. Ölen kişi eğer sağlığında bir düşman öldürmüşse mezarınıŋ başına balbal dikilir. Balballar bazen yüzlere biŋlere ulaşır. Koyunları ve atları birer birer kurban ėttikten soŋra başları direklere asılır. O günde, şık elbiseli hem erkekler hem de kadınlar mezarlıkta toplanır; bir erkek bir kızdan hoşlanırsa eve döndüğünde onu istemek için ėlçi gönderir, ve ebeveynler nadiren hayır dėr. Babanıŋ, ağabeyleriŋ ve amcalarıŋ ölümü üzerine üvey anneler, gelinler ve halalarla evlenirler.”

Kaynak: Biçurin (İakinf) N.YA. Sobranie svedeniy o narodah, obitavşih v Sredney Azii v drevnie

vremena. – M., 1950. – T. 1 (Бичурин (Иакинф) Н.Я. Собрание сведений о народах,

обитавших в Средней Азии в древние времена. – М., 1950. – Т. 1. – 485 с.)